Op het oog vormen Jiro, Taeko en de zesjarige Keita een doorsneegezin. Hun flat is klein maar knus; Jiro's ouders wonen in een tegenoverliggend appartement. Die schijn bedriegt: zo nam Taeko haar kind mee uit een eerder huwelijk met de dove Koreaan Park. En Jiro's ouders kunnen maar moeilijk accepteren dat hun zoon samenleeft met een gescheiden moeder.
Als na een tragisch ongeluk de biologische vader van Keita weer opduikt, raakt de familie nog meer ontregeld. Gedreven door pijn en schuldgevoel stort Taeko zich op het helpen van haar ex, hetgeen haar relatie met Jiro onvermijdelijk op het spel zet.
De verschuivingen die vervolgens binnen de onderlinge verhoudingen plaatsvinden, worden door regisseur Kôji Fukada op basis van zijn eigen scenario subtiel gearrangeerd. ‘Love Life’ is een film over de vele gezichten van verdriet: stil, alles verterend of weggestopt. Fukada ontleende de titel van zijn film aan een dertig jaar oude popsong, het gelijknamige nummer dat is opgenomen in het album ‘Love Life’, uitgebracht door muzikant Akiko Yano in 1991. Van Fukada waren eerder in Nederland Harmonium' (2017) en ‘A Girl Missing’ (2020) te zien.
In ‘Love Life’ schijnt de getalenteerde regisseur Kôji Fukada opnieuw zijn licht op de complexiteit van menselijke relaties en het omgaan met grote emoties als liefde en verdriet. Het bitterzoete drama werd geselecteerd voor de competitie van Filmfestival Venetië en internationaal door de filmpers bejubeld.
