In 1995 stelden de Deense regisseurs Thomas Vinterberg en Lars von Trier het Dogma-manifest op: een ’Eed van zuiverheid’ bestaand uit tien voorschriften, bedoeld om in de film ‘de waarheid in de personages naar boven te halen’. Het was vooral een aanklacht tegen de oppervlakkigheid van de Hollywoodfilms en tegen de oprukkende technologie. Door volgens de regels zo ‘clean’ mogelijk te filmen (zonder rekwisieten, kunstlicht, optische lenzen, make-up en met handheld cameravoering) zijn de Dogma-films een mix van homevideo en documentaire. Dit jaar bestaat Dogma dertig jaar en daarom vertonen we in juni drie bijzondere Dogma-klassiekers.
Over de film
Joachim en Cæcilie, een jong koppel uit Kopenhagen, hebben net beslist te trouwen, wanneer Joachim door een auto wordt aangereden. Hij overleeft het ongeval, maar is van kop tot teen verlamd. De vrouw die het ongeval veroorzaakte, Marie, wordt verteerd door schuldgevoelens en belt haar man Niels, een dokter in het ziekenhuis, om het koppel bij te staan. Verstoten door een bittere Joachim, zoekt Cæcilie troost bij Niels, die hopeloos verliefd wordt op de jonge vrouw.
Wat volgt is geen conventioneel liefdesdrama, maar een aangrijpende verkenning van morele complexiteit, rauwe emoties en oncontroleerbare verlangens. Gefilmd in de geest van Dogma ‘95 - met handheld camera, natuurlijk licht en een documentaire-achtige directheid - voelt OPEN HEARTS als het leven zelf: rommelig, intens en onvoorspelbaar. Regisseur Susanne Bier ('In a Better World', ‘After the Wedding’) toont met groot mededogen hoe mensen struikelen, elkaar vinden, verliezen, en toch doorgaan.
